صندوق سرمایه گذاری قابل معامله یا ETF چیست و چه کاربردی دارد؟

صندوق قابل معامله در بورس (ETF) نوعی اوراق بهادار است که شاخص، بخش، کالا یا دارایی دیگری را ردیابی می‌کند، اما همان سهام عادی را می‌توان در بورس اوراق بهادار خریداری یا فروخت. یک ETF می‌تواند برای ردیابی هر چیزی از قیمت کالای منفرد گرفته تا یک مجموعه بزرگ و متنوع از اوراق بهادار ساخته شود. ETFها حتی می‌توانند برای ردیابی استراتژی‌های خاص سرمایه گذاری نیز ساخته شوند.

یک مثال مشهور، SPDR S&P 500 ETF (SPY) است که شاخص S&P 500 را ردیابی می‌کند. ETF می‌تواند شامل انواع مختلفی از سرمایه گذاری‌ها از جمله سهام، کالاها، اوراق قرضه یا ترکیبی از انواع آنها باشد. صندوق قابل معامله در بورس اوراق بهادار قابل فروش است، به این معنی که دارای یک قیمت مرتبط است که امکان خرید و فروش آن را به راحتی فراهم می‌کند.

نکات کلیدی

صندوق قابل معامله در بورس (ETF) سبدی از اوراق بهادار است که درست مانند سهام در بورس خرید و فروش می‌شود.

قیمت سهام ETF در طول روز با خرید و فروش ETF در نوسان است. این صندوق با صندوق‌های سرمایه گذاری مشترک متفاوت است که فقط یک بار در روز پس از بسته شدن بازار معامله می‌شوند.

ETF می‌تواند شامل انواع سرمایه گذاری‌ها از جمله سهام، کالاها یا اوراق قرضه باشد. برخی فقط دارایی‌های ایالات متحده را ارائه می‌دهند، در حالی که دیگر صندوق‌ها بین المللی هستند.

ETF در مقایسه با خرید خود سهام کم هزینه‌تر و کمیسیون کارگزار کمتری ارائه می‌دهد.

به ETF صندوق معاملاتی در بورس گفته می‌شود زیرا درست مانند سهام در بورس معامله می‌شود. قیمت سهام ETF در طول خرید و فروش سهام در بازار تغییر خواهد کرد. این برخلاف صندوق‌های سرمایه گذاری مشترک است که در بورس معامله نمی‌شوند و پس از بسته شدن بازارها فقط یک بار در روز معامله می‌شوند. علاوه بر این، ETFها در مقایسه با صندوق‌های سرمایه گذاری با صرفه‌تر و دارای نقدینگی بیشتری هستند.

ETF نوعی صندوق است که چندین دارایی اساسی را نگهداری می‌کند، نه فقط یک سهام. از آنجا که دارایی‌های متعددی در داخل ETF وجود دارد، می‌توانند گزینه‌ای محبوب برای متنوع سازی باشند.

یک ETF می‌تواند صدها یا هزاران سهام در صنایع مختلف داشته باشد، یا می‌تواند به یک صنعت یا بخش خاص محدود شود. برخی از صندوق‌ها فقط بر پیشنهادات ایالات متحده متمرکز هستند، در حالی که بقیه دیدگاه جهانی دارند. به عنوان مثال، ETFهای متمرکز بر بانکداری حاوی سهام بانک‌های مختلف از این صنعت هستند.

انواع ETF

انواع گوناگونی از ETF در دسترس سرمایه گذاران است که می‌تواند برای تولید درآمد، سفته بازی، افزایش قیمت و برای حفاظت یا تا حدودی جبران ریسک پرتفوی سرمایه گذاری مورد استفاده قرار گیرد. در زیر چندین نمونه از انواع ETF آورده شده است.

ETF اوراق قرضه ممکن است شامل اوراق قرضه دولتی، اوراق قرضه شرکتی و اوراق قرضه ایالتی و محلی (به نام اوراق قرضه شهرداری) باشد.

ETFهای صنعتی دنبال کننده یک صنعت خاص مانند فناوری، بانکداری یا بخش نفت و گاز

ETF کالاها در کالاهایی از جمله نفت خام یا طلا سرمایه گذاری می کنند.

ETFهای ارزی در ارزهای خارجی مانند یورو یا دلار کانادا سرمایه گذاری می‌کنند.

ETF معکوس تلاش می‌کند با کاهش سهام، سود حاصل از پیش فروش سهام را بدست آورد. پیش فروش سهام، انتظار برای کاهش ارزش و خرید مجدد آن با قیمت پایین‌تر است.

سرمایه گذاران باید توجه داشته باشند که بسیاری از ETFهای معکوس اسکناس قابل معامله در ارز (ETN) هستند و ETF واقعی نیستند. ETN یک اوراق قرضه است اما مانند سهام معامله می‌شود و توسط یک ناشر مانند بانک پشتیبانی می‌شود. مطمئن شوید که ETN مناسب پرتفوی شما باشد، با کارگزار خود مشورت کنید.

در ایالات متحده، بیشتر ETFها به صورت صندوق‌های باز هستند و مشمول قوانون شرکت سرمایه گذاری مصوب در سال 1940 هستند، مگر در مواردی که قوانین بعدی الزامات نظارتی آنها را تغییر داده است. صندوق‌های باز تعداد سرمایه گذاران را محدود نمی‌کنند .

نحوه خرید و فروش ETFها

معاملات ETF از طریق کارگزاران آنلاین و فروش در کارگزاری‌های سنتی انجام می‌شود.

نمونه‌های واقعی از ETFها

در زیر نمونه‌هایی از ETFهای رایج در بازار امروز آورده شده است. برخی از ETFها شاخص سهام را ایجاد می‌کنند که یک سبد گسترده ایجاد می‌کنند در حالی که برخی دیگر صنایع خاص را هدف قرار می‌دهند.

SPDR S&P 500 (SPY) قدیمی‌ترین ETF موجود و شناخته شده است که شاخص S&P 500 را ردیابی می کند.

iShares Russell2000 (IWM) شاخص راسل 2000 را پوشش می‌دهد

Invesco QQQ (QQQ) Nasdaq 100 را شاخص می‌کند، که معمولاً دارای سهام فناوری است

SPDR Dow Jones Industrial Average (DIA) 30 میانگین سهام صنعتی Dow Jones را نشان می‌دهد.

ETFهای بخش صنایع جداگانه مانند نفت (OIH)، انرژی (XLE)، خدمات مالی (XLF) ، REIT (IYR) ، Biotech (BBH) را ردیابی می‌کنند.

کالاهای ETF نمایانگر بازارهای کالایی از جمله نفت خام (USO) و گاز طبیعی (UNG) هستند.

ETFهای مورد حمایت فیزیکی: سهام طلا SPDR (GLD) و iShares Silver Trust (SLV) شمش‌های طلا و نقره را در صندوق نگهداری می‌کنند.

مزایا و معایب ETF

ETF هزینه‌های متوسط ​​کمتری را تأمین می‌کند زیرا خرید تمام سهام نگهداری شده در سبد سهام ETF برای سرمایه گذار گران تمام می‌شود. سرمایه گذاران فقط یک معامله برای خرید و یک معامله برای فروش باید انجام دهند که منجر به کارمزد کارگزاری کمتری می‌شود زیرا معاملات معدودی توسط سرمایه گذاران انجام می‌شود. کارگزاران معمولاً برای هر معامله کمیسیون می‌گیرند. برخی از کارگزاران حتی برای برخی از ETFهای کم هزینه معاملات بدون کارمزد را ارائه می‌دهند که این امر حتی باعث کاهش بیشتر هزینه‌های سرمایه گذاران می‌شود.

نسبت هزینه ETF شامل هزینه کارکرد و مدیریت صندوق است. ETFها از آنجا که شاخص را ردیابی می‌کنند، معمولاً هزینه‌های کمی دارند. به عنوان مثال، اگر ETF شاخص S&P 500 را ردیابی کند، ممکن است حاوی تمام 500 سهام S&P باشد که آن را به یک صندوق منفعلانه مدیریت شده و با زمان کمتر تبدیل می‌کند. با این حال، همه ETFها شاخصی را به صورت منفعل ردیابی نمی‌کنند.

جنبه‌های مثبت

دسترسی به بسیاری از سهام در صنایع مختلف

نسبت هزینه و کارمزد پایین کارگزاری.

مدیریت ریسک از طریق متنوع سازی سبد

ETFهایی وجود دارد كه بر صنايع هدفمند تمركز دارند

جنبه‌های منفی

ETFهایی که به طور فعال مدیریت می‌شوند، هزینه‌های بالاتری دارند

ETFهای متمرکز بر صنعت، تنوع را محدود می‌کنند

کمبود نقدینگی مانع معاملات می‌شود

ETFهای فعال مدیریت شده

همچنین ETFهای فعال مدیریت شده‌ای وجود دارند که در آن مدیران پرتفوی، بیشتر در خرید و فروش سهام شرکت‌ها و تغییر منابع موجود در صندوق نقش دارند. به طور معمول، یک صندوق با مدیریت فعال‌تر نسبت به ETF منفعلانه دارای نسبت هزینه بالاتری خواهد بود. این مهم است که سرمایه گذاران نحوه مدیریت صندوق، به طور فعال یا غیرفعال، نسبت هزینه حاصل را تعیین كنند و هزینه‌ها را در برابر نرخ بازده بسنجند تا مطمئن شوند كه ارزش نگهداری آن را دارد.

ایجاد و بازخرید ETF

عرضه سهام ETF از طریق مکانیزمی به نام ایجاد و بازخرید تنظیم می‌شود، که شامل سرمایه گذاران متخصص بزرگ، به نام شرکت کنندگان مجاز (AP) است.

ایجاد

هنگامی که یک ETF بخواهد سهام اضافی منتشر کند، AP نسبت‌هایی از سهام از شاخص‌ها را خریداری می‌کند (مانند S&P 500 که توسط صندوق ردیابی می‌شود) و آنها را برای سهام جدید ETF با ارزش برابر می‌فروشد یا مبادله می‌کند. به نوبه خود، AP سهام ETF را در بازار برای سود به فروش می‌رساند. فرآیند فروش سهام AP به حامی مالی ETF، در ازای سهام ETF، ایجاد نامیده می‌شود.

ایجاد هنگامی که سهام با کارمزد معامله می‌شوند

ETF را تصور کنید که در سهام S&P 500 سرمایه گذاری کند و در پایان بازار 101 دلار سهام داشته باشد. اگر ارزش سهام ETF فقط 100 دلار برای هر سهم باشد، قیمت 101 دلار صندوق با پرداخت کارمزد به ارزش خالص دارایی صندوق (NAV) معامله می‌شود. NAV مکانیزم حسابداری است که ارزش کلی دارایی‌ها یا سهام موجود در ETF را تعیین می‌کند.

یک شرکت کننده مجاز قصد دارد که قیمت سهام ETF را با NAV صندوق به تعادل برساند. برای این کار، AP نسبتی از سهامی را که ETF می‌خواهد در سبد سهام خود نگه دارد از بازار خریداری کرده و در ازای سهام ETF آنها را به صندوق می‌فروشد. در این مثال، AP در حال خرید سهام در بازار آزاد به ارزش 100 دلار برای هر سهم است اما سهام ETF را که با قیمت 101 دلار برای هر سهم در بازار آزاد معامله می‌شود، دریافت می‌کند. به این فرآیند ایجاد گفته می‌شود و تعداد سهام ETF در بازار افزایش می‌یابد. اگر همه موارد دیگر به همان شکل باقی بماند، افزایش تعداد سهام موجود در بازار باعث کاهش قیمت ETF و مطابقت سهام با NAV صندوق می‌شود.

بازخرید

برعکس، یک AP سهام ETF را نیز در بازار آزاد خریداری می‌کند. AP سپس این سهام را در ازای سهام مستقل سهام که AP می‌تواند در بازار آزاد بفروشد، به حامی مالی ETF می‌فروشد. در نتیجه، تعداد سهام ETF طی فرآیندی به نام بازخرید کاهش می‌یابد.

میزان فعالیت بازخرید و ایجاد، تابعی از تقاضا در بازار است و اینکه آیا ETF با تخفیف یا کارمزد به ارزش دارایی‌های صندوق معامله می‌شود.

بازخرید هنگام خرید و فروش سهام با تخفیف

ETF را تصور کنید که سهام شاخص کوچک راسل 2000 را در اختیار داشته و در حال حاضر با قیمت 99 دلار برای هر سهم معامله می‌شود. اگر ارزش سهام ETF در صندوق 100 دلار به ازای هر سهم باشد، در این صورت ETF با تخفیف NAV معامله می‌کند.

برای برگرداندن قیمت سهام ETF به NAV خود، یک AP سهام ETF را در بازار آزاد خریداری کرده و در ازای سهام پرتفوی سهام پایه، آنها را به ETF می‌فروشد. در این مثال، AP می‌تواند مالکیت 100 دلار سهام را در ازای سهام ETF که 99 دلار خریداری کرده است خریداری کند. این روند بازخرید نامیده می‌شود و باعث کاهش عرضه سهام ETF در بازار می‌شود. هنگامی که عرضه سهام ETF کاهش می‌یابد، قیمت باید افزایش یابد و به NAV نزدیک شود.